การเทรด FX

นักเทรด FX คือบุคคลใดๆ ที่แลกเปลี่ยนสกุลเงินหนึ่งเป็นอีกสกุลเงินหนึ่ง เทรดเดอร์รายย่อยมักใช้แพลตฟอร์มที่ต่างกันเพื่อแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ซึ่งรวมถึงธนาคาร สถาบันการเงิน บุคคลรับอนุญาต หรือโบรกเกอร์ FX การเทรดส่วนใหญ่จะดำเนินการผ่านรูปแบบ Over-the-Counter ซึ่งหมายความว่าการเทรดจะได้รับการอำนวยความสะดวกผ่านธนาคารแทนที่จะเป็นนิติบุคคลส่วนกลาง

PIP เป็นตัวย่อของ “จุดในราคา (Point In Price)” หรือ “เปอร์เซ็นต์ในจุด (Percentage In Point)” ซึ่งเป็นหน่วยการเคลื่อนไหวของราคาที่เล็กที่สุดในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ตัวอย่างเช่น เมื่ออัตราแลกเปลี่ยน EUR/USD ขยับไปเป็น 1.1552 จาก 1.1550 คู่เงินได้ปรับขึ้น 2 Pip (หรือ 0.0002)

การทำ Scalping ในฟอเร็กซ์เป็นกลยุทธ์การเทรดที่ตั้งเป้าทำกำไรจากการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของราคาในตลาด นักเทรดแบบ Scalp จะกำหนดเป้าหมายการเคลื่อนไหวของราคาระหว่างวันและจะถือสถานะไว้เพียงเวลาสั้นๆ เพื่อใช้ประโยชน์จากโอกาสเล็กๆ ในตลาด นักเทรดแบบ Scalp ในฟอเร็กซ์จะต้องพร้อมติดตามตลาดตลอดทั้งวัน

เลเวอเรจในฟอเร็กซ์มีการเสนอให้โดยโบรกเกอร์เพื่อให้เทรดเดอร์สามารถเพิ่มศักยภาพในการเทรดได้สูงสุด ตลาดฟอเร็กซ์ให้เลเวอเรจสูงกว่าตลาดอื่นๆ และสิ่งนี้ช่วยดึงดูดนักลงทุนที่มีศักยภาพ เลเวอเรจเปิดให้เทรดเดอร์ฝากเงินในจำนวนน้อยและเทรดได้ในปริมาณมาก คำนี้หมายถึงการกู้ยืมเงินเพื่อเพิ่มผลตอบแทนที่อาจเกิดขึ้นจากการเทรด แต่นั่นหมายถึงการขาดทุนก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

ความแตกต่างระหว่างราคาเสนอซื้อกับราคาเสนอขายเรียกว่าสเปรด สเปรดเป็นตัวแทนของต้นทุนการทำธุรกรรม ยิ่งสเปรดต่ำเท่าไหร่ ต้นทุนก็ต่ำลงเท่านั้น สเปรดได้รับอิทธิพลจากปัจจัยหลายประการ เช่น อุปทานของสินทรัพย์ กิจกรรมการเทรดหุ้น และอุปสงค์หรือดอกเบี้ยทั้งหมดในสินทรัพย์หนึ่งๆ

Hedging เป็นเทคนิคที่ออกแบบมาเพื่อลดความเสี่ยงจากความผันผวนของราคา นักลงทุนและเทรดเดอร์อาจทำ Hedging ในฟอเร็กซ์เพื่อปกป้องสถานะจากความเสี่ยงเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยน ออปชั่นในสกุลเงินต่างประเทศเป็นวิธีการทั่วไปในการทำ Hedging และให้โอกาสเทรดเดอร์ในการซื้อหรือขายที่อัตราแลกเปลี่ยนในอนาคต

กล่าวง่ายๆ สวอปคือการแลกเปลี่ยนสกุลเงินหนึ่งไปยังอีกสกุลเงินหนึ่ง ในภายหลัง คู่สัญญาทั้งสองฝ่ายที่ทำการสวอปจะได้รับสกุลเงินเดิมพร้อมด้วยอัตราแลกเปลี่ยนล่วงหน้า อัตราแลกเปลี่ยนล่วงหน้าจะล็อคอัตราแลกเปลี่ยนที่เจาะจง ดังนั้นจึงทำหน้าที่เป็นดั่งการทำ Hedging สวอปแตกต่างกันอย่างมากในตราสารทางการเงินต่างๆ

การขาดทุนสะสมคือความแตกต่างระหว่างยอดสูงสุดสัมพัทธ์กับร่องต่ำสุดในมูลค่าของการลงทุน หลังจากถึงจุดสูงสุดใหม่แล้ว การขาดทุนสะสมจะติดตามเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงระหว่างจุดสูงสุดก่อนหน้ากับร่องที่เล็กที่สุด ด้วยวิธีนี้ การขาดทุนสะสมจึงมีประโยชน์สำหรับการพิจารณาความเสี่ยงทางการเงินของสินทรัพย์ที่เจาะจง

Slippage หมายถึงความแตกต่างระหว่างราคาที่ขอเทรดกับราคาที่ถูกดำเนินการจริง Slippage มักจะพบเมื่อตลาดค่อนข้างผันผวน และราคาได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาที่การเทรดได้รับคำสั่งและดำเนินการจนเสร็จสมบูรณ์ Slippage สามารถส่งผลได้ทั้งในเชิงบวกและลบ

สิ่งเหล่านี้เป็นดัชนีชี้วัดพื้นฐานที่ชี้ไปยังเศรษฐกิจที่อ่อนแอหรือแข็งแรงโดยตรงหรือโดยอ้อม

ดัชนีชี้วัดเศรษฐศาสตร์มหภาคใช้ข้อมูลจากผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ (GNP) และผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ใช้ในการประเมินประสิทธิภาพของเศรษฐกิจ

ข้อมูลนี้จะถูกเปิดเผยออกมาในรูปแบบรายงานซึ่งส่งผลกระทบอย่างมากต่อสกุลเงินของประเทศ นอกเหนือจาก GNP และ GDP แล้ว เศรษฐศาสตร์มหภาคที่สำคัญบางส่วนได้แก่:

• อัตราการว่างงาน
• การล้มละลาย
• ยอดขายปลีก
• อัตราส่วนความสามารถในการชำระหนี้ของผู้บริโภค

เหตุการณ์ประเภทนี้มีผลโดยตรงหรือโดยอ้อม ไม่ว่าจะส่งผลทั่วโลกหรือในบางประเทศ

เหตุการณ์ทางภูมิรัฐศาสตร์มีผลทางจิตวิทยาและอารมณ์ต่อตลาดตราสารทุนและตลาดสกุลเงินเป็นอย่างมาก

ตัวอย่างของเหตุการณ์ดังกล่าว ได้แก่:

• สงครามการค้าระหว่างประเทศหรือเศรษฐกิจยักษ์ใหญ่ที่เกิดขึ้นเนื่องจากความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นในประเทศที่มีอาวุธนิวเคลียร์และมีอำนาจ
• การตัดสินใจครั้งสำคัญขององค์กรร่วมประเทศผู้ผลิตน้ำมันเพื่อการส่งออก (OPEC) ซึ่งมีผลกระทบโดยตรงต่อราคาน้ำมัน
• เหตุการณ์สำคัญเช่น Brexit ซึ่งก่อให้เกิดความผันผวนในตลาดหุ้นและตลาดสกุลเงินทั่วโลก

ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) เป็นดัชนีชี้วัดทางเศรษฐกิจการเงินซึ่งวัดมูลค่ารวมของสินค้าและบริการที่ผลิตในประเทศภายในช่วงเวลาที่กำหนด

GDP เป็นหนึ่งในดัชนีชี้วัดที่สำคัญที่สุดและมีการใช้เพื่อประเมินสุขภาพทางเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศ ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้าง ค่าใช้จ่ายของรัฐบาล และการลงทุนล้วน ส่งผลต่อ GDP โดยรวมของประเทศ เงินเฟ้อเป็นข้อมูลชี้วัดทางเศรษฐกิจที่วัดการเพิ่มขึ้นของราคาสินค้าและบริการที่สำคัญของประเทศ

โดยอัตราของราคาที่ปรับสูงขึ้นจะเป็นตัวบังคับอัตราของกำลังซื้อในสกุลเงินนั้นให้ลดลง เพื่อรักษาให้เศรษฐกิจมีความราบรื่น ธนาคารกลางตั้งเป้าที่จะจำกัด อัตราเงินเฟ้อและหลีกเลี่ยงภาวะเงินฝืด